بررسی امکان مهار علف¬های هرز و تولید محصول در کشت مخلوط نخود و جو

کنترل علف­های هرز یکی از دلایل سودمندی عملکرد در کشت مخلوط گیاهان است که کاربرد آن می­تواند استفاده از علف­کش­ها را در کشاورزی کاهش دهد. به منظور ارزیابی کشت مخلوط  نخود (Cicer arietinum) و جو     (Hordeum vulgare) آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال 1389 اجرا گردید. کنترل علف هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح (آلوده به علف هرز (WI) و عاری از علف هرز (WF) ) و الگو های مختلف کاشت در 5 سطح (کشت خالص نخود (C100)، کشت خالص جو (B100)، کشت مخلوط جایگزینی 25 درصد نخود + 75 درصد جو (‍C25B75)، کشت مخلوط جایگزینی 50 درصد نخود + 50 درصد جو (‍C50B50)، کشت مخلوط جایگزینی 75 درصد نخود + 25 درصد جو (‍C75B25)) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. ویژگی های مربوط به علف­های هرز در تیمارهای عدم کنترل با طرح بلوک کامل تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تعداد و وزن خشک علف های هرز در سطح احتمال 1 درصد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند.  حالت های مختلف کشت مخلوط توانستند علف های هرز را نسبت به تک کشتی نخود، به خوبی کاهش دهند، به نحویکه بیشترین (67/60 بوته در متر مربع) و کمترین (66/33 بوته در متر مربع) تعداد علف هرز و نیز بیشترین (03/152 گرم در متر مربع) و کمترین (50/60 گرم در متر مربع ) وزن خشک علف هرز به ترتیب در تیمارهای WIC100  و WIC50B50 به دست آمد. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود به ترتیب 07/260 و 47/119 گرم در متر مربع، نیز به تیمار  WFC75B25 تعلق گرفت. همچنین بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه جو به ترتیب 20/1112 و 93/522 گرم در متر مربع، در تیمار WFC25B75 به دست آمد. بر اساس شاخص نسبت برابری زمین، تمامی تیمارهای مخلوط نسبت به تک کشتی برتری داشتند و بیشترین میزان نسبت برابری زمین (56/1) در تیمار WIC75B25 به دست آمد.